Zachęcam, by przed wizytą porozmawiać z dzieckiem i opowiedzieć mu, że idzie do osoby, która pomaga dzieciom czuć się lepiej – np. gdy bolą plecy, głowa albo coś „ciągnie” w ciele. Warto ubrać dziecko wygodnie – najlepiej w dres lub legginsy i t-shirt. Zabierz też książeczkę zdrowia.

Najpierw rozmawiam z rodzicem i dzieckiem – pytam o powód wizyty, historię zdrowia, styl życia. Potem przechodzę do obserwacji postawy, chodu, napięcia mięśniowego. Terapia polega na delikatnych technikach manualnych – dzieci często traktują to jako przyjemne doświadczenie. Czasem wykorzystuję elementy zabawy, by rozluźnić atmosferę.

• jeśli masz taką możliwość to nagraj w warunkach domowych sytuacje, które Ciebie niepokoją, pokazanie mi nagrania na wizycie też ułatwi wyjaśnienie problemu i diagnozę
• jeśli masz jakieś wątpliwości, co do rozwoju dziecka i jego reakcji, zapisz sobie na kartce pytania – odpowiem na wszystkie, a jeśli sama będę miała wątpliwości, przekieruję do odpowiedniego lekarza

To się zdarza, szczególnie przy młodszych dzieciach, które nie lubią nowych sytuacji. Staram się pracować w maksymalnie łagodny i empatyczny sposób, a rodzic zawsze może być obok. Płacz to naturalna forma komunikacji – obserwuję, czy wynika z dyskomfortu, czy raczej z emocji.